Çocuklar Arasında Kıyaslama Yapmanın Zararları!

Çocuklar arasında kıyaslama yapmak öylesine kalıcı hasarlara yol açıyor ki, önceden bu sonuçları bilmeniz belki sizi frenleyebilir!

Anne babalar buraya dikkat! Çocuklarınızı gelişim sürecinde daima başkalarıyla karşılaştırmanız sizi bulunduğunuz konumdan asla ileriye taşımaz. Bu çocuğunuza yapacağınız belki de en büyük kötülük olacaktır. Evet, siz belki daha iyi olsun azmetsin diye uğraşıyor hatta kıyaslardaki dozu arttırarak o içinde yatan cevheri dışa vurmayı planlıyorsunuz. Ancak durun yanlış yoldasınız!

Çocuklar, kardeşler, arkadaşlar ya da yakın dostların çocuklarına bakarak kıyaslamak bir anne baba için dönülmez bir hataya giden yoldur. Her çocuğun fıtratı, zeka düzeyi ya da becerisi başkadır. Birisi görsel yeteneklere sahipken birisi müzik konusunda iyidir. Hiç kimse aynı alanda başarılı olmaya zorlanamaz. Bunu bir yetişkin nasıl kabul etmezse bir çocuk da kabul etmez.

Nasıl ki siz başkasının size emr-i vaki davranmasını, devamlı size ne yapmanız gerektiğini ve daha iyi olmadığınızı söylemesinden hoşlanmıyorsanız; bunu siz de çocuğunuza yapmayın. Çocuğunuz doğduğu andan itibaren kendince artık bir birey. Onu başkalarına benzetmek dar kalıplara koymak gibidir.

Büyük bir balkon çiçeğini küçük menekşe saksısına sırf menekşede güzel duruyor diye koyduğunuzda balkon çiçeği aynı güzelliği verebilir mi? solar gider… Hatta yerinden oynatıldığı için küser bir daha çiçek açmaz. Çiçeklerin bile bu hassasiyeti bilinirken, neden çocuklarımız bir gül olduğu halde onları solduralım değil mi?

Peki yaptığınız kıyas ile çocuğunuza nasıl zarar verdiğinizi biliyor musunuz? Çocuğun hafızasında ya da kişiliğinde nasıl kalıcı hasar bıraktığınızın farkında mısınız? Bize göre anne babalar bu konuda bir tık konunun üzerinde dursalar okuduklarından sonra ben ne yaptım diyeceklerdir! O halde buyurun başlayalım:

Bebekleri Kıyaslamak Çok Gerekli mi?

Kadın günlerinde ya da arkadaş toplarında en sık rastlanan durum bebek yarışıdır. “benim bebeğim artık kaşık tutuyor, aaa senin ki tutmadı mı?”, “benim çocuk artık çişini lazımlığa yapıyor siz hala bez mi kullanıyorsunuz? İyi de artık bez vaktini geçmiyor mu?”, “ay bizim çocuk ilk adımını attı aaa sizin ki hala emekliyor mu?”, “bizim çocuk İngilizce şarkı dinliyor, siz bilmiyor musunuz?” gibi uzayan giden sorular silsilesi…. Ne kadar can sıkıcı değil mi? girdiğiniz ortamda herkes birer yol kat etmiş almış başını gidiyor, peki ya siz? Ya bu özellikler sizin çocuğunuzda yoksa! Eyvah hemen çocuğuma bunları öğretmeliyim!

Ya lütfen bir durun! Bi rahat bırakın bebeklerinizi… Çünkü onlar daha bir bebek! Hayatlarının ilerleyen dönemlerinde zaten okul, sınavlar derken bu çocuklar bir at yarışına dönecek bari bebekliklerinde rahat etsin yavrucuklar. Ne olmuş yani sizin çocuk 2 ay sonra çişini söyleyecekse!!!!

Ne olmuş yani hala emekliyorsa!  Eğer doktorunuz her şeyin normal seyrinde olduğunu söylüyorsa ona güvenin ve bebeğinizi rahat bırakın. Aksi takdirde devamlı birilerini görüp sizin kendi bebeğinizden utandığınızı düşünmeye başlayacağız. Sizce böyle bir durum gerçekten var mı? Bu soruyu bir düşünün, eğer cevap hayır tabiki ben bebeğimi seviyorum ise bebeğinizi bebek olarak kabul edin direktif alan bir robot olarak değil!

Çocuklarda Kıyaslama Psikolojisi Sonuçları!

Bebeğiniz büyüdü… Artık bir çocuk. 4-5-6 derken yıllar geçiyor. Becerileri kendince gelişiyor. Bazı konularda iyi bazılarında kötü. Belki de beceri isteyen her konuda kötü ama matematiği çok iyi. Bunun tam tersi de olabilir gerçi… Çok çalışsa da matematik ya da İngilizce de asla başarılı değil. Belki de okuduğu okulda dersler ilgisini çekmiyor çünkü onun yetenekleri sıradan çocuklardaki gibi değil!

Şöyle etrafınıza bir bakın. Kaç türlü meslek var. Bir erkek kuaförü ya da bayan kuaförü olmak sizce kolay mı? Üniversitelerde hocalık yapan kişiler sizce dört dörtlük mü? Belki de aynı kişileri getirip siz halkla ilişkiler olacaksınız denilse bunu asla beceremeyecekler ve o şahane kariyeri ile övündüğümüz kişiler bir anda beceriksiz biri haline dönüşecek. Peki bu durum, kişilerin mutlak başarısız olduğunu ifade eder mi? Hayır, asla!

O halde büyüklerin başarı hikayelerini görüp ve olamadıklarına baktığımızda neden çocukları kalıplara sığdırmaya çalışıyoruz? Üstelik çocuğu ciddi psikolojik sorunlar içerisine hapsederek ona büyük kötülük ediyorsunuz. İşte çocuğun bu kıyaslama hatta baskılar karşısında kendi dünyasında hissettikleri!

1- Çocuğu Başkalarıyla Kıyaslamak Onu Daha da İçine Kapatır!

Devamlı başkaları ile kıyaslanmak bir çocuğu derin sessizliğe gömer. Çünkü çocuk ne yaparsa yapsın ailesine sesini duyuramaz. Aile başka çocukta bir başarı görmüş ve beğenmiş ise bu onlar için yeterli. Ama çocuk bu başarıyı kendisine uygun görmüyor ya da başka başarılarının olduğunu düşünüyordur. Aslında istediği kendi iyi olduğu konularda ailesinin onu görmesidir.

Başkalarının başarısı ya da yetenekleri onu bağlamaz. Ama ebeveynler ısrarla takdir görülen her yeteneğin çocuklarında olmasını isterler. Çocuk ise derdini anlatamayacağını anlayınca susar ve derin bir sessizlikle içine kapanır. Bu içe kapanıklık, kalıcı depresyonlara hatta ilerleyen safhalarda ciddi psikolojik sorunlara yol açar.

2- Çocuk Önce Hırçınlaşır Sonra Mutsuzlaşır!

Çocuk ailenin istediği değil kendi istediğini olmak ister. Bunu anlatamazsa ya da aile kabul etmezse işi hırçınlığa döker ve zamanla kontrol edilemez hale gelir. Çünkü onun gözünde şevkatten yoksun bir anne baba modeli ona baskı yapıyor gibi gelir. Neticede çocuğun yaptıkları da değersiz gibi algılanır ve çocuk mutsuzlaşır.

3- Özgüveni Dağılır…

Devamlı başkalarını örnek gösteren bir aile çocuğundaki cevheri çözemez de hep başka çocukları idol yaparsa ciddi sorun ortaya çıkar. Çünkü çocuk rol modelin yaptıklarını yapmaya çalışır ancak her defasında başarısız olabilir çünkü bu yetenek ona ait değildir.

Tabi yapamadığını gördüğünde her denemede özgüveni kırılır. Toplumda kendine güvensiz, tabir -i yerindeyse ezik bir birey olmaya aday olacaktır. Bunu da hiçbir anne baba istemez.

4- “Ailem Beni Başkalarıyla Kıyaslıyor Beni Sevmiyorlar mı?” Diye Sorgular

Kıyaslama yapmaya devam ettiğiniz sürece hep başkasını sevmiş ve takdir etmiş olacaksınız. Bu durumda çocuk anne ve babasının onu sevmediğini düşünecektir. Sırf bu yüzden evinden kaçan çocuklara çoğu defa şahit olmaktayız.

5- Büyüdükçe Olmadığı Birisi Gibi Davranmaya Çalışır, Yalanlar Artar!

Kocaman bir çocuklukta hep başkasına benzetilmeye çalıştınız. Sonuç ne olacak çocuk büyüyünce kendisi asla olamayacak ve kendi bedeninde başkası gibi davranacak. Kalbi başka yüzü başka söyleyecek. Bu durum çocuğu düpe düz yalancılığa itecektir. Zaten büyüdüğünde hiç kendisine benzemeyen biri haline dönüşmüştür bile!

6- Kıyaslama ile Çocuk Asla Başarılı Olamaz!

Kıyaslama yaparken asıl amacınızın çocuğunuzu başarıya daha çok yaklaştırmak teşvik etmek biliyoruz. Ama çocuk her denemede başarısız olunca ne yazık ki bunun kendisinde kalıcı bir durum olduğunu düşünecek.

Aslında siz anne baba olarak onu yapamayacağı bir konuda törpülemeye çalışıyorsunuz ancak bu çocuk bambaşka bir alanda eğilimli ve başarılı olabilir. Bunu asla göz ardı etmeyin.